Wat zijn er veel mannen verdrietig vandaag.
Keer op keer kregen we ‘m gisteren weer voorgeschoteld; de minuut die alles veranderde. Lees verder wat zijn er veel mannen verdrietig vandaag
Wat zijn er veel mannen verdrietig vandaag.
Keer op keer kregen we ‘m gisteren weer voorgeschoteld; de minuut die alles veranderde. Lees verder wat zijn er veel mannen verdrietig vandaag
Ik liep buiten. Met de hond. Mijn veerkrachtige tred associeer je niet direct met Lees verder zo’n dag
Het was de kleinste molen van de provincie Utrecht, las ik.
Toen ik er bijna wekelijks langs fietste, wist ik dat nog niet. Had ik het wel geweten, dan had ik met die kennis nóg meer indruk kunnen maken op de Dochter. Lees verder wipmolen
Op de dag dat de partij voor de vrijheid tien jaar bestaat, sta ik in Den Bosch naar De Landloper te kijken. Lees verder landloper
V&D verdwijnt uit het Nederlandse straatbeeld. Hoe is het mogelijk, vragen medewerkers, klanten, retailexperts en zelfs politici zich af. Waar ging het mis? Al de hele week komt de ene na de andere verklaring voorbij. Goedbedoelde pogingen, maar al die zelfverklaarde deskundigen zoeken in de verkeerde richting. Ze moeten namelijk bij mij zijn. Lees verder het is mijn schuld
Wetenschappers in de Verenigde Staten en Italië hebben bewezen dat de ruimte kan trillen, lees ik net in de krant. Ik weet dat al sinds 28 april 1981. Lees verder supernova
Vergeet de vluchtelingencrisis. De vergrijzing, dát is pas een groot maatschappelijk probleem. De vergrijzing in de popmuziek, wel te verstaan. Lees verder tante Luci en oom Jan
Vandaag ben ik blij dat ik geen wereldberoemde dode zanger ben. Op andere momenten natuurlijk ook wel, maar vandaag ben ik me er wat meer van bewust dan anders. Lees verder heroes for one day
Op de eerste zondagavond van het jaar rijd ik van Brussel naar Nederland. De regen komt met bakken naar beneden en op een Belgische snelweg Lees verder visie
Even voor tienen wordt het stil in de kloosterkerk. We horen de zusters kanunnikessen, terwijl ze langzaam komen aanlopen door de gang. Lees verder zachte krachten
De traditionele kerstviering op mijn middelbare school liep ten einde. In de walm van kaarsen en dennentakken hadden we ons dapper door de kerstliederen en moeizaam rijmende gedichten (“…en ze heeft het zélf geschreven!”) heen geslagen. Het zat er bijna op, de vakantie riep. Het wachten was alleen nog op Lees verder stel je voor
Sinds een paar weken -of zijn het inmiddels maanden?- staat het in een kwaad daglicht. Lees verder wegkijken
Veel Hollandser kun je het niet krijgen.
Voetbalvereniging Sint Bavo in Noordwijkerhout. Zondagochtend. De mist trekt langzaam op, de zon prikt voorzichtig tussen de werkloze lichtmasten door. Het meisjesvoetbalteam uit Leiden wrijft Lees verder hier is het goed
De Italiaan en ik kussen elkaar. Al jaren. Lees verder vertrouw geen Italianen
Cavaradossi ligt al een tijdje bewegingloos op de grond als er bij Tosca een belletje gaat rinkelen. Het belletje zit op rij 39 en de bijbehorende Engelse mevrouw probeert eerst nog onverstoorbaar voor zich uit te kijken. It wasn’t me! Lees verder digital detox
De ideale opvoedmethode heet Verantwoord Verwaarlozen. Ik heb de methode zelf bedacht en Lees verder teach your children well
Ik ging naar Rotterdam om de hal te zien.
Ik was zo’n beetje de laatste Nederlander die ‘m nog niet met eigen ogen had aanschouwd, Lees verder om de hal te zien
De jaren zestig van de vorige eeuw gaan niet de geschiedenis in als een bloeiperiode in de vaderlandse woningarchitectuur. Meer haast dan fantasie. Ook het huis waarin ik opgroeide werd een jaar vóór mijn geboorte Lees verder nepoom
Geen idee waar ik aan moet denken, op de vierde mei om acht uur ’s avonds. Terwijl de oorlog toch heel dichtbij is; één springlevende generatie verderop. Mijn vader heeft ‘m enthousiast en intensief beleefd, Lees verder dorie
Sinds een paar weken krijg ik regelmatig een e-mail van Adri de Groot uit Benthuizen. Die berichten stuurt hij niet ongevraagd, ik heb mij bij mijn volle verstand Lees verder apus apus
Mary Doyle Keefe is dood. Lees verder feminisme
Onze eerste ontmoeting vond zeker vijfentwintig jaar geleden plaats. Ze was toen al hoogbejaard. Lees verder om
Het woord afdingen hoorde ik voor het eerst nadat mijn ouders in 1978 terugkeerden van een verblijf in Lees verder afdingen
A minivan full of backpackers is driving south, high above the Urubamba river. It’s dark on the road, it’s dark in the van. Everyone’s asleep. Almost everyone.
At the far right of the middle seat row somebody who is way too old to call himself a backpacker without sounding pathetic, stares out the window. He looks across the valley, where the snowy peaks of the Andes are lit by more than half a moon, beneath a starry sky as if everything is for free. By the time you’re past the age of the backpackers, all this sleeping is no longer necessary. You prefer to think of the mountain passes, cliffs and slippery rocky paths you have survived over the last few days.
You prefer to think of Alex, guide, spiritual leader, Marley fan and king of the Quechua hipsters, who could easily walk a few miles with two backpacks instead of one, if necessary.
Of Helmuth from Venezuela, who could make an ear infection disappear by means of a well-timed drop of rum (Santa Teresa 1796, of course) in the muña tea. A couple of years ago he was in Europe and visited the stadium of his favorite club Bayern München, for the first time – “I liked it better than the Eifel Tower.”
Of Helmuth’s girlfriend Maria, a beautiful and elegant girl who looked tired after a few hours of walking, but once in the mountains left everyone behind. Earlier that day she had requested to become the adopted daughter of the man who is now looking out at the mountain tops that in the eyes of the Inca resembled the claws of a mountain lion.
Of Nathan and Emily from Minnesota, whose inexhaustible supply of Ibuprofen managed to keep the real daughter’s ankle ligament, torn on the very first morning, under control.
Of the afternoon that preceded this night, when the beers grew bigger and bigger, followed by Pisco Sours en Mojito’s. And of the bottle of Santa Teresa that wasn’t finished yet, so why not, let’s have another cup of muña tea on the train.
A minivan full of backpackers is driving south, high above the Urubamba river. On the other side of the valley the claws of the mountain lion reach out for Ursa Major. At the far right of the middle seat row somebody’s feeling younger than he really is.
May God bless and keep you always, may your wishes all come true and may you stay Wiñay Wayna.