Categoriearchief: uit de dakgoot

soles

IMG_8117

Hadden wij dat nog maar, van die prachtige munten en bankbiljetten die helemaal alleen van je eigen land zijn. Dan ging het met onze economie vast net zo goed als met die van het mooie Peru. Het is wel te hopen dat iedereen in Nederland na de terugkeer naar de gulden ook weer zo opgeruimd en vrolijk wordt als hier.

 

¡taxi!

Na keiharde onderhandelingen weet ik vanochtend een taxichauffeur zover te krijgen om mij voor 40 soles van Alejandre Velasco Astete –scariest airport in the world– naar het centrum van Cusco te brengen. Kijk, daar heb ik toch mooi profijt van de talloze verre reizen die ik in mijn leven heb gemaakt. Ik laat me niet meer als een onnozele toerist afzetten. Om het berovingsgevaar te verkleinen Lees verder ¡taxi!

nootjes

Ik heb een plaats achterin het vliegtuig gereserveerd. Ik zit bij het raam en de stoel naast me is nog leeg. Ook op de rij vóór me is alleen de stoel bij het raam bezet. Ik heb ruim de tijd om me te installeren voordat de twee nog ontbrekende passagiers verderop in het vliegtuig in zicht komen. Ik heb mijn boek al opengeslagen als ik zie dat de eerste een jongeman uit Japan is.  Of uit China of Korea. Ik ben misschien een Europeaan, maar nog lang geen wereldburger.

Lees verder nootjes

ouder

Op 14 februari koop ik nog wel eens bloemen. En niet omdat het Valentijnsdag is. De laatste jaren beginnen de bloemisterijmeisjes wat meewarig te kijken bij het inpakken van de rozen. Er zit blijkbaar toch een leeftijdsgrens aan die Valentijnsgekte.

 

IMG_7569_2

boomkruiper

Er gaan maanden voorbij dat ik geen boomkruiper zie. En de dochter heeft volgens mij nog nooit een boomkruiper gezien. Toch verbaast het haar dat ik mijn zakelijke telefoongesprek onderbreek om haar aandacht op het vogeltje te vestigen. Dat verbaast mij dan weer.

Boomkruiper-20081227_1

prikdokter

In Zuid-Amerika is de kwaliteit van het wegdek ongetwijfeld niet overal om over naar huis te schrijven. Maar in De Meern hebben we het ook niet makkelijk. Het is de bedoeling dat ik de dochter en haar vriendin om 9 uur in de ochtend naar Huisartsenpraktijk De Weerark breng voor de laatste inenting. Kilometers lang negeer ik eenrichtingverkeersborden en tal van hulpvaardige burgers die mij daar heftig gesticulerend op proberen te wijzen. Om twee minuten voor negen draai ik de Alfa 159 voor de deur van de prikdokter om en parkeer ik de wagen keurig in de juiste rijrichting.