Kerkgang, koffie en kloteweer. Een korte samenvatting van de zondag in de jaren zeventig. ’s Middags soep, duttende ouders en eindeloos je huiswerk uitstellen. De radio stond aan en het regende, uiteraard. Met Willem Duys in de ochtend en Langs De Lijn in de middag moest het raar lopen als Toots Thielemans niet minimaal één keer voorbijkwam. Soms was het iets uit de soundtrack van Turks Fruit, dat vrolijk en brutaal klonk. Bloot op de radio. Maar meestal Bluesette of een ander treurig stemmend deuntje. Want de mondharmonica van Toots bracht het meest melancholieke geluid voort dat je ooit had gehoord. Zodat je de moed maar opgaf en hoopte dat je op maandagochtend geen overhoring zou krijgen.