Ik had Jan Wolkers aan de telefoon, vannacht. Niet om me aan te moedigen of advies te geven bij stormachtige seks, hoewel hij dat ongetwijfeld enthousiast en met kennis van zaken had gedaan. Ik zat op een tafel in de erker en zag hoe de achtertuin van me weg begon te schuiven, eerst langzaam en daarna steeds sneller, als een vertrekkende trein. Het duurde even voordat ik begreep dat niet de tuin en de muur bewogen, maar het huis, de erker en de tafel. Ik zat zelf in de vertrekkende trein. Al met al vond ik het merkwaardig genoeg om Jan Wolkers op te bellen en hem voor te leggen wat er gebeurde. Hij luisterde geïnteresseerd. Het beeld sprak hem aan, dat merkte ik direct.
Schrijf het op, zei hij, schrijf het òòòp!

Of dromen iets te betekenen hebben, weet ik niet. Maar het was fijn om de stem van Jan Wolkers weer eens te horen.