In mei 1985 kwam de paus naar Nederland. Als ik mijn recente geschiedenis van de katholieke kerk een beetje op orde heb, was dat de aanleiding voor de oprichting van de Acht Mei Beweging. Vooruitstrevende gelovigen die vonden dat het allemaal wel wat minder streng mocht, in die kerk van hun. (Ik schreef bijna: kerk van ons.) Ik moest eraan denken omdat het in de Italiaanse kranten deze week steeds gaat over de zich voortslepende kabinetsformatie, waarin M5S een belangrijke rol speelt. M5S. Movimento 5 Stelle. Ook een beweging dus.

Als je je beweging officieel Beweging noemt, moet je er eigenlijk ook een beweging bij bedenken, vind ik. Bij de vijfsterrenbeweging denk ik aan iets met een hoog opgeheven hand, waarvan de vijf vingers gestrekt zijn, die dwarrelend naar beneden komt en dan eindigt in je eigen haar om daar vervolgens even doorheen te woelen. Dat laatste als een eerbetoon aan de weelderig warrige haardos van de oprichter, Beppe Grillo. De Acht Mei Beweging vraagt om subtiel heupwiegen, om de kerk in zichzelf en van zichzelf los te schudden, maar dan wel met gespreide armen, om te refereren aan het pausbezoek, waarmee het allemaal begon.

Ik geloof dat de Acht Mei Beweging zichzelf al een tijdje terug heeft opgeheven wegens gebrek aan belangstelling. Zouden de grondleggers zich al tijdens de rondritten en openbare Heilige Missen van de paus die devoot sensuele heupzwaai eigen hebben gemaakt, dan zou de organisatie nu nog springlevend zijn.