‘Het bevalt me uitstekend achter geen enkel vaandel aan te gaan en als een vrij mens in het land der letteren te lopen. Ik verkies in dit opzicht de struikrovers boven de geregelde troepen.’, schreef Isabella van Tuyll van Serooskerken in 1800.

Haar voortuin was voor ons jarenlang de ideale plek om verjaardagen, mooie zomeravonden en andere al dan niet bedachte hoogtijdagen te vieren. Totdat het restaurant waar we dat deden een andere eigenaar kreeg. Die maakte korte metten met de wat rommelige kaart en het aangenaam oubollige meubilair en sindsdien zijn we gebrouilleerd.

Op deze zonnige winterochtend zitten de hond, twee dochters en ik er weer, na een rondje om Isabella’s achtertuin. Ik praat met een van de dochters, de andere dochter hoest er van tijd tot tijd doorheen.

Het is vandaag, maar ook al een beetje morgen.