Wetenschappers in de Verenigde Staten en Italië hebben bewezen dat de ruimte kan trillen, lees ik net in de krant. Ik weet dat al sinds 28 april 1981.

Ik was in Rotterdam-Zuid, samen met zo’n 8.000 andere mensen. Het experiment van die avond was volstrekt onwetenschappelijk, maar buitengewoon overtuigend. Drie uur lang trilden, beefden en zinderden de lucht, de vloer en het plafond, mijn trommelvliezen, mijn voortplantingsorganen en mijn hart, de stad, de wereld en het universum. In het aftandse sportpaleis was ik getuige van een echo van de oerknal en een supernova van euforie en levenslust, opwinding en doodsverachting, hoop en verlossing. Bruce Springsteen & the E Street Band. Live. Een zwart gat, waarvan ik de uitgang nooit meer wilde vinden.

Op 14 juni staat Bruce in Den Haag. Zijn band heet nog steeds the E Street Band en de tour waarvan het concert onderdeel is heet, net als in 1981, The River Tour. Dat laatste is op zichzelf al een beetje gek, maar nog merkwaardiger is dat Bruce en zijn mannen in Den Haag de vier lp-kanten van The River integraal zullen spelen, zoals ze dat deze winter in de Verenigde Staten al avond aan avond doen. Sinds die cruciale avond in Ahoy, nu bijna 35 jaar geleden, was één van de redenen om keer op keer en tot in de meest exotische oorden ‘naar Springsteen’ te gaan het feit dat er nauwelijks sprake was van een vaste setlist. Dat is dus voorbij. Als je The River uit je hoofd kent -en dat is bij mij het geval- weet je precies wat je te wachten staat.

In 1981 bestond mijn key to the universe uit een rafelig papieren kaartje, afgescheurd van een grote rol, waarop stond: Bruce Springsteen & the E Street Band – Ahoy Rotterdam – 28 april. Ik had er op een koude zaterdagochtend in maart uren voor in de rij gestaan bij de kassa van Ahoy, dat toen nog Ahoy’ heette, geloof ik. In de loop van april had ik het kaartje al zo vaak in mijn handen gehad, dat het een beetje vaal begon te worden en ik bang was dat ik bij de ingang geweigerd zou worden. Zeventienjarigen van vandaag, die in juni hun eerste ruimtereis naar Planet Bruce gaan maken, moeten het niet alleen stellen zonder the Big Man, maar ook zonder zo’n uniek, onvervangbaar kleinood. Een streepjescode op je smartphone volstaat straks om het Malieveld te mogen betreden. Over twaalf minuten is het tien uur en begint via het virtuele loket dat Ticketmaster heet de verkoop voor 65.000 kaartjes, die ongetwijfeld in een paar minuten weg zijn.

Het voelt buitenaards, maar ik sla een keer over.