Niemand kan zich beter wensen dan een Amsterdammer te zijn, naar het schijnt. Maar als je een vis bent, ligt dat anders. Dan moet je in Utrecht zijn. Daar hebben ze vanaf vandaag de eerste vis-deurbel ter wereld, lees ik in het digitale ochtendblad.

In ons dorpje aan de Vecht blijken jaar in jaar uit duizenden vissen achter het huis langs te zwemmen. Stroomopwaarts watertrappelen ze zich een weg naar de grachten van Utrecht, naar de Kromme Rijn en vast nog veel verder. Helaas stuiten ze in de wintermaanden op de deuren van de Weerdsluis, die dan maandenlang dicht blijven. Ik kom er regelmatig langs en plotseling begrijp ik waarom je daar altijd zoveel reigers en schollevaren ziet.

Twee briljante ecologen hebben voor dit knelpunt nu de vis-deurbel bedacht. Via de webcam onder water kun je zien of er veel vinnige vrienden voor de sluisdeur rondhangen. Is dat het geval, dan druk je op de bel. Hoef je niet voor op de fiets te stappen, kan gewoon op de website. Wanneer genoeg mensen dat doen, zet de sluiswachter de deur even open en hebben de gesnavelden het nakijken.

Het zou te makkelijk zijn om te stellen dat deze geniale uitvinding een voorbode is van het einde van de lockdown. Feit is wel dat ik na het lezen van dit bericht acuut last kreeg van een onbedaarlijk goed humeur.