In november 1998 had ik zoveel geld verdiend met een paar op goed geluk aangeschafte internetaandelen dat ik naar Feedback in de Utrechtse Biltstraat (tegenwoordig heet die winkel Key Music) reed en mijn blauwe Pontiac vollaadde met instrumenten en apparatuur. Ik kocht onder meer een Fostex FD-4; een heuse digitale 4-sporenrecorder. Daar zou ik dan eindelijk mijn zelfgeschreven meesterwerken op gaan vastleggen. Vijfendertig is aan de late kant om te beginnen aan een loopbaan als singer-songwriter, maar er was nog tijd, dus aan de slag.Afgezien van een paar liedjes voor huwelijksfeesten en andere partijen heb ik er welgeteld één liedje mee opgenomen, in de zomer van 2001. Het heette Common Ground. Vrienden en familieleden reageerden er welwillend op, maar een grote hit werd het niet. Weinig talent en nog minder wilskracht vormen nu eenmaal geen recept voor succes.

Bij het opruimen van een krat vol stoffige muziekrommel kom ik de Fostex weer tegen. Weggooien gaat me te ver, dus ik zet ‘m op Marktplaats. Gratis af te halen. Binnen een uur meldt Timo zich: ‘Ik ben 19 muziek maken is mijn hobby en mijn leven, ik heb heel weinig geld dus apparatuur is schaars. Ik probeer een DAW loze setup te maken om mezelf te limiteren en te begrijpen hoe vroeger muziek gemaakt werd op simpele apparatuur om hopelijk ervan te leren en te groeien als muzikant. Dit zou een perfecte toevoeging zijn aan mijn huidige setup omdat ik momenteel niks kan opnemen in multitrack. Plus ik ben bezig met leren hoe electronica werkt en hoe ik dingen kan repareren dus als er iets kapot is dan repareer ik het met alle plezier!’

Ik vraag hem wat voor muziek hij maakt.
‘Ik was begonnen met hiphop. Toen heb ik een beetje een obsessie gekregen met sampelen van vinyl en samples choppen enzo. Beetje j-dilla style dingen ig. Ook wel wat trap haha. Maar nooit echt serieus was altijd een beetje te makkelijk en teveel gedaan. Maar laatste tijd meer bezig met dub, techno, tekno, hardcore, jungle, drum and bass.’

Als ik het me goed herinner, heb ik in 1998 voor de FD-4 Hfl. 1.500 betaald. Ruim twintig jaar later is het iedere gulden alsnog waard geweest, vermoed ik. Timo stapt morgen met zijn studenten-ov in de trein om zijn aanwinst te gaan ophalen. Ik voorspel hem een grote toekomst in de muziek.

En nu ga ik even ‘DAW-loze setup’, ‘j-dilla’, ‘trap’ en ‘verschil tussen techno en tekno’ googelen.