Time keeps on slippin’ slippin’ slippin’ into the future.

Er zijn in de loop van de eeuwen subtielere versregels geschreven, maar die woorden van Steve Miller meanderen zo nu en dan mijn hoofd in en weten dan meestal een tijd lang de weg naar buiten niet meer. Nu ook weer.

Time keeps on slippin’ slippin’ slippin’ into the future is de eerste zin van Fly Like An Eagle. Op een donderdagavond in oktober 1976 kocht ik met mijn ouders een paar schoenen bij de Bata in Den Haag en ik kreeg er gratis een single bij. Ik had ook voor Ome Arie van Connie Vandenbos of Daddy Cool van Boney M kunnen kiezen, maar het werd Fly Like An Eagle.

In mijn polder volgde ik vanochtend met de verrekijker een bruine kiekendief toen er pardoes een roerdomp het beeld in vloog. Daar is nog nooit een liedje over geschreven, laat staan dat er een wereldberoemde band naar genoemd is. Terwijl ook de roerdomp een prachtige vogel is en welbeschouwd een stuk prettiger in de omgang, als je geen kikker bent.

Het is meer dan veertig jaar geleden dat ik er een tegenkwam. Hij is namelijk nogal verlegen, de roerdomp. Jammer dat zo’n vogel er geen idee van heeft wat hij met mijn dag heeft gedaan. Bij adelaars ligt dat anders, denk ik, die genieten van de aandacht. Daarin lijken ze op labradors. Maar alleen daarin.