Volgens de Joodse traditie wordt op iedere Sjabbat in de synagoge een deel van de Thora voorgelezen. Op de dag dat het laatste vers aan de beurt is, wordt meteen ook het eerste vers gelezen en begint alles weer van voren af aan. De dag waarop dat gebeurt, heet Simchat Thora, Vreugde van de Wet. De dag die eraan voorafgaat heet Sjemini Atseret, maar dat schijnt in Israël weer net even anders te liggen dan hier. Wie het precies wil weten, kan het hier vast wel vinden.

Vanochtend ben ik voor een interview in de Antwerpse Diamantwijk en op straat beland ik in een aanzienlijke menigte orthodoxe Joden. Ik ken mensen die in de verleiding zouden komen om dit een tsunami van keppeltjes te noemen, maar die mensen ken ik gelukkig niet heel goed.

Een harde g is in Vlaanderen normaal gesproken zeldzaam. Nu hoor ik niets anders, want overal om me heen klinkt Jiddisch. Ik heb geen idee van Simchat Thora en pas nadat ik me via Google en Wikipedia in de Joodse cultuur heb verdiept, begrijp ik wat er aan de hand is. Prachtig aangeklede mannen, vrouwen en kinderen bepalen het straatbeeld. De mannen dragen zwarte jassen, lakschoenen en witte kousen. Ik zie keppeltjes, hoeden, pijpenkrullen en enorme, cilindervormige bontmutsen. De vrouwen hebben zich strakke jassen laten aanmeten, fijne, subtiel versierde zwarte hoedjes en hoge hakken. Ik vind het behoorlijk sexy, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn.

Te midden van het orthodoxe feestgedruis is een café, waar ik een spiegelei eet. Door de grote ramen sla ik het spektakel gade dat rondom het etablissement onverstoorbaar verder gaat. In het café zelf is van de Joodse gebruiken niets te bespeuren, de gerechten op de kaart zijn allesbehalve koosjer. Op de bar staan een klein spookje en een opengesneden pompoen, want het is binnenkort Halloween. Oók een prachtige traditie, laten we dat vooral niet vergeten.