Veel Hollandser kun je het niet krijgen.

Voetbalvereniging Sint Bavo in Noordwijkerhout. Zondagochtend. De mist trekt langzaam op, de zon prikt voorzichtig tussen de werkloze lichtmasten door. Het meisjesvoetbalteam uit Leiden wrijft na een lange 3-oktobernacht de slaap nog uit de ogen, maar voor de mannen van het vijfde zondagelftal zit de eerste helft er al op.

In de nog lege kantine zet de kalende vrijwilliger die in alle vroegte het koffieapparaat heeft ingeschakeld de houten stoelen op hun plaats. De poten knarsen over de tegelvloer. Nog een uurtje en het aroma van verse koffie zal worden vermengd met de walm van broodjes kroket. En nog iets later, maar niet veel later, met die van bier.

De deuren staan open, het wordt een mooie najaarsdag. Ik kijk naar het hoofdveld, dat bij Sint Bavo nog van echt gras is. Kunstgras is praktisch en economisch, maar voor zo’n glinsterende deken van dauw waar de bal heerlijk doorheen spettert, heb je echte sprieten met wortels nodig.

Verderop klateren noppen voorbij, ik kijk opzij en zie het Leidse team naar het veld lopen. Van de KNVB moeten ze Vrouwen heten, maar dit zijn meisjes hoor, laat je niks wijsmaken. Meisjes met vlinders in hun buik, omdat de wedstrijd bijna begint. Niet op het betoverende gras van het hoofdveld, maar op een nabijgelegen kunstgrasveld. Je kunt niet alles hebben.

Als je het geluk zoekt, moet je hier zijn, want hier is het goed. Als je hier bent en het geluk al hebt gevonden, is het logisch dat je er liever niet te veel anderen bij hebt. Omdat je wilt dat alles blijft zoals het is. En dat kan waarschijnlijk niet, met al die anderen erbij. Maar misschien ook wel. We kunnen het proberen.

De Leidse meisjes winnen met 2-1, ondanks bier en hutspot.