De ideale opvoedmethode heet Verantwoord Verwaarlozen. Ik heb de methode zelf bedacht en ik geloof heilig in het heilzame effect ervan voor kind en samenleving.

Verantwoord Verwaarlozen bestaat uit twee onderdelen. Inderdaad, Verantwoord en Verwaarlozen.

Bij het ontwikkelen van de methode begon ik met het Verwaarlozen, omdat dat verreweg het makkelijkst is. Het komt erop neer dat je nadat je kind geboren is, zo snel mogelijk weer overgaat tot de orde van de dag. Je blijft alles doen wat je deed toen je nog kinderloos was. Lekker veel werken, tot laat naar de kroeg, festivalletje hier, dancefeestje daar, in het weekend een gat in de dag slapen, te lang tv kijken en naar hartelust zuipen, snuiven en wat dies meer zij. Een belangrijk aspect van het onderdeel Verwaarlozen is uiteraard dat je alleen tijd of aandacht aan je kind(eren) besteedt wanneer je dat zelf leuk vindt of wanneer het je status, aanzien of inkomen ten goede komt. Verwaarlozen kan op zichzelf al een buitengewoon succesvolle methode zijn. Het levert sterke, zelfstandige en ondernemende kinderen op. Optimistische doorzetters, die niet om het minste of geringste gaan zitten janken of klagen. Helaas kleeft er ook een aanzienlijk nadeel aan het Verwaarlozen. Om één of twee volwassen burgers succesvol en levend af te leveren, heb je al gauw een stuk of zes kinderen nodig. Uitgangspunten als links-rechts-links kijken bij het oversteken, de dikke Glorix in het hoge keukenkastje zetten, gordels vast en ga ‘ns niet zo dicht bij het randje staan, passen nu eenmaal niet goed bij het concept. Om die reden moest ik op basis van uitputtend onderzoek concluderen dat we er met Verwaarlozen alléén niet komen. Er moest een element worden toegevoegd; Verantwoord!

Verantwoord Verwaarlozen is inhoudelijk vrijwel identiek aan Verwaarlozen, met dien verstande dat je regelmatig nagaat of er in de gedragsontwikkeling van het kind aspecten zijn geslopen die met enige mate van waarschijnlijkheid kunnen leiden tot fatale ongevallen. Is dat het geval, dan neem je -minimale!- maatregelen om een voortijdig einde van de opvoeding te voorkomen.

Deze week schreef het AD dat op een gerenommeerde school in Utrecht twee zusjes geen vwo-diploma krijgen, omdat ze elkaars examen hebben gemaakt. De een was beter in Frans dan de ander en als zussen help je elkaar, nietwaar? Ik heb er geen enkel bewijs voor, maar ik kreeg onmiddellijk het sterke vermoeden dat we hier te maken hebben met ouders die de methode Verantwoord Verwaarlozen hartstochtelijk hebben toegepast. Jarenlang aan hun lot overgelaten kregen de zussen een hechte onderlinge band en waren ze zelfs bereid tot grensoverschrijdend gedrag om elkaar te steunen. Ik gis maar wat. Een andere aanwijzing dat hier sprake is van een serieuze poging tot Verantwoord Verwaarlozen is het feit dat er op een beslissend moment een klassieke opvoedfout is gemaakt. Net toen de kinderen in kwestie het deksel op de neus kregen en een onbetaalbare levensles gingen leren (examen overdoen, geen studie geneeskunde, loopbaan naar de knoppen), besloot de moeder in beroep te gaan tegen de beslissing van de school. Een plotselinge vlaag van Verantwoordsverbijstering. Alsof dit fataal zou kunnen aflopen! Zo wordt het natuurlijk nooit wat. Verantwoord Verwaarlozen vraagt om een consequente aanpak.

Uiteraard ben ik als Bedenker en Ambassadeur een enthousiast pleitbezorger van Verantwoord Verwaarlozen. Desondanks heb ik de methode zelf als serie-opvoeder niet toegepast. Sterker nog; ik ben noch aan het eenvoudige onderdeel Verwaarlozen noch aan de essentiële module Verantwoord toegekomen. De dochters zouden de op hen toegepaste aanpak dan ook héél anders omschrijven.

Oeverloos Betuttelen. Weerzinwekkende Verbeterzucht. Ik Doe Het Zelf Wel Even Voordat Het Weer Misgaat.

Zoiets.

Dat ik de principes van het Verantwoord Verwaarlozen niet in praktijk heb gebracht, heeft een eenvoudige reden. Ik heb de methode pas bedacht toen de opvoeding al in een vergevorderd stadium verkeerde en het echec onafwendbaar was. Helaas, er is geen weg meer terug. Ze staan er alleen voor en zullen zelf moeten redden wat er te redden valt.